Pochodzą z zachodniej Afryki, głównie z Kamerunu i Wybrzeża Kości Słoniowej. Są mało wymagające i łatwe w utrzymaniu. Wymagają ochrony przed deszczem, dobrego siana, stałego dostępu do wody i lizawki. Często są wypasane na nieużytkach. Lubią urozmaicenie swojego pokarmu w postaci gałęzi sosny, świerka, dębu czy wierzby. Nie potrzebują pasz wysokoenergetycznych, chyba że maciorki są intensywnie eksploatowane. Tryki powinny osiągać wagę 50-65kg przy wysokości 60-70cm w kłębie, a matki 35-50kg przy wzroście do 65cm lecz w skutek chowu wsobnego i braku selekcji większość owiec w Polsce nie osiąga tych rozmiarów. Mięso tego gatunku owiec jest smaczne, ciemne w kolorze. Brak mu charakterystycznego zapachu typowego dla baraniny pozyskiwanego z innych ras. Z natury zwierzęta te są bardziej płochliwe, ale szybko adoptują się do warunków w których się znajdują. Nie wymagają strzyżenia, gdyż są to zwierzęta szerstne, ale jak wszystkie owce w Polsce wymagają zgłoszenia w ARiMR. :)
To by była garść informacji o moich owieczkach, których hodowlę rozpocząłem mniej więcej w tym samym czasie co hodowlę alpak. Muszę przyznać, że to wszystko, co piszą o tych owcach, to święta prawda. W ciągu ostatnich czterech lat nie mam z tymi zwierzętami żadnych problemów. Wymagają trochę uwagi, odrobaczania, niektóre- korekty racic- podobnie z resztą jak alpaki. Jesień to jest właśnie ten okres, kiedy powoli przechodzimy na siano więc i czas na podanie środków przeciwko nicieniom i tasiemcom u wszystkich naszych zwierząt. Skorygowaliśmy również zęby i paznokcie. W związku z tym, że płodność tych owiec nie jest sezonowa - my doczekaliśmy się właśnie teraz nowych, małych brzdąców wesoło brykających po pastwisku:)
Dla moich alpaczek zaopatrzyłem się już w marchewkę, którą uwielbiają i która stanowi bogate źródło węglowodanów i białka, a także wielu innych wartości pokarmowych których zimą brakuje, bo chociaż ciepłych dni jeszcze mi mało, to jednak zima nadejdzie- czy się to nam podoba czy też nie.
